Insanlar Tanrıdan uzaklaşıblar,
Iyini, kötüden ayıra bilmir.
Zalıma dövleti batmanla verir,
Mezlumun karnını doyura bilmir.
Feleyin çarhısa tersine dönür,
Göylerden melekler, iblisler enir,
Ne insan oyanır, ne Tanrı dinir,
Pozulur mizanı, kayıra bilmir.
Ak gedir karanın toruna düşür,
Zalim ovçu kə emendini berk eşir,
Yayoku şikarın bağrını deşir,
Taqeti azalır, böyüre bilmir.
Zalimin zülümü, haddını aşır,
Kasıbın sabr eden kesası taşır,
Zamanın kelefi yaman tolaşır,
Cehresi ilişir, eyire bilmir.
Coculu, deyişme, pozma halını,
Bilirsin dünyanın keylü-kalını,
Berkide bilmirler düşen nalını,
Yalın ayaqkarla, yüyüre bilmir.
Kayıt Tarihi : 19.7.2011 17:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!