Mezarlığa Düşen Umut Şiiri - Mehtap Keklik

Yaş otuz beş
Şimdi yarısında mıyım yolun?
Ensemde ölümün nefesi
Kucağımda umutlar.
Bazen asi kölenin yüreğinde kin
Bazen on dörtlük bir kızın
Kalbinde heyecanım.
Yalanlarına alıştım aynaların
Saçlarımı göstermiyorlar bana
Boyanın altında kalmış aklarım.

Yaş otuz beş
Yol bitti diyorum
Azrailin eli yüreğimde
Mezar taşı kadar suskun kaldırımlar
Attığım her adımda
Bir mezar açılıyor önümde.
Yarasalar haber veriyor
Mezar akşamlarının rüzgarından
Ölü sesleri geliyor kulaklarıma
Ben miyim diyorum
O mekana davet edilen.

Yeş otuz beş
Daha çok yol var gidilecek
Her biri birer süreyya
Yoluma dizilmiş umutların
Her adımda yaldızlı bir kapı
Birbiri ardına açılmakta.
Her yıldıza bir umut bağlamışım
Ruhum hayatın nevruzunu yaşamakta
Hayal hayal, rüya rüya
Açılıyor önümde yollar.

Yaş otuz beş
Yarısıysa yolun eğer
Bir yarısı nasıl geçtiyse
Diğer yarısı da öyle geçer.