Mezarım Hava Alıyor Anne Şiiri - Emir El

Bir an için gözlerime bak
Yılların özlemine bak;kendime olan
Bugün boşluğa bakarken hissediyorum
Öleceğimi…

Bugün daha derin bir yara açarsan öleceğim
Yarın yaralarım kanarsa acıya alışacağım
Bugün öleceğim sevgilim.

Bugün hiç olmadığımdan daha kötü bir haldeyim
Acımın çığlıkları zarımı deliyor aşkım
Duyamıyorum,önlem mi ?
Alamıyorum ardı arkasını…

Hastayım bebeğim ben
Yılların hastalığı var üzerimde
Kiri var,tozu var
Silinmeyen tertemiz bir lekesi var
Kokusu var…

Hepsinden beter olan ise hiçbir zaman olamayacak olanlarıım var.
Kaderim? Onda da iş yok
Her şeyimde bir terslik var
Düze çıkamayan bir yokuştayım hayatım…

Ölümün en beterini yaşıyorum sevgilim
En laneti en sanrılısını
Varlığımdaki sızı “cız” ediyor
Üstümdeki yükün üstünde isimler yazılıyor
Karalayacak mürekkebim yok
Genç yaşta ölüyorum sevgilim
Çöküşüm bir intihar gibi algılansa da
Bitmiş bir şey bu;
Bağırma bana
Sakın ha ağlama;gözlerime bakma
Bakamam onlara…
Ağlıyorum ilk kez
İçimdeki yaşlar taşıyor artık dışarı
Gölgeleyem boğulacağım sanırım
İntihar mı ki bu da şimdi
Edepsiz..!