Taştan bir yastıkta başım
Soluksuz kalır bedenim
Bu mezar benim naaşım
Bu toprakta yatan benim
Sanki kuş misali uçtum
Ömrümün ten kafesinden
Daha dün yeni çocuktum
Kartal gibi düştüm birden
Hayat bir günlük hevesmiş
Arzular yumağı ten'den
Günah ki ümidi kesmiş
Yokluğa mahkûm bedenden
Binlerce kurdun sesini
Ceset yerken duyuyorum
Karanlık ten kafesini
Baş koymuşum uyuyorum.
Toprak altında karanlık
Ve ben, bu mezarda yatan
Kaybolur giderim anlık
Bir düş gibi kalırım her an.
17 / Aralık / 2017
İstânbul
Kayıt Tarihi : 18.12.2017 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!