Mezar Şiiri - Muhlis Can Kamalak

Dostlarım sağolsun Albayım
Öğrettiler bana
İnsanı can damarından vurmayı.
Sonra geçip karşıma sen çok değiştin diyorlar.
Ben sizden öğrendim her şeyi diyorum
Sırtlarını dönüp çekip gidiyorlar.
Sanki yalan söylüyorum albayım.
Onlar değil miydi ki senden sonra beni terk eden
Varlığım yok olunca teker teker gitmediler Albayım
Topluca anlaşma yapmış gibi yapıp gittiler
İhanetin de kazığı varmış o gün öğrendim.
Özürümün özür olduğunu, yanlışlarımın gerçekten doğru olduğunu anladığımda, güvenimin son olduğunu hissettiğimde çok uzun oldu Albayım.
Nefesim yetmeyecek galiba saymaya.
Sanki çok kaldı da nefesim
Özlüyorum albayım bazen gençliğimi
Çok erken yaşlandım.
Çocuktum yirmi dört yaşındaydım
Onbeş yaşıma geldiğimde
O kadar hızlı büyüdüm Albayım
Sağ olsun arkasını dönmeyen dostlarım oldu
Olmasalar bilemeyeceğim gerçek yaşımı
Çok saçma geliyor Albayım
Dert olmayan dertler
Flörtünden ayrılmış geçen bir arkadaşım
Hüngür hüngür ağlıyor, hemen arkasından bir başkası geliyor
Bir başkasının tırnağı kırılmış
Başlıyor hakarete, senin gibi masanın diyerek ve anlamıyor da suçsuz olduğunu o masum tahta parçasının
Sizdeki de dert mi dedim içimden
Ben en sevdiğimi kaybetmişim
Oyuncağımı, sırdaşımı, hayalimi yitirmişim
Bu da dert değil de Albayım
En azından umut bağladıklarım bunlar
Çocukluk aşkım çıkıp gelecek değil ya
O konuda problem yaşamıyorum Albayım
Bir an aklıma geliyor sonra unutuyorum tekrar.
Kaç yıl geçti aradan belki çocukları olmuştur.
O beni sevmedi Albayım,
Haklıydı zaten sonuçta en yakın arkadaşımın flörtüydü.
Ne derdi sonra.
Sen nasıl benim sevdiğime bakarsın der kavgaya tutuşurduk belki.
O da ayrıldı Albayım O da ondan ayrıldı.
Görüşmüyorlar hiç.
En son gördüğümde bir merdivene oturmuş beni süzüyordu O da son görüşümdü.
Konudan konuya geçiyorum da Albayım
Kızmıyorsundur diye umut ediyorum.
Son umudum da bu Albayım
Son umudum senin bana kızmamış olman
Son umudum bana kıyamamış olman
Neyse ben gideyim artık.
Başın ağrımıyorken
Sonra konuşuruz Albayım.
Ha Albayım sağ ol dinlediğin için.
Sağ ol derken teşekkür anlamında.
Ben de biliyorum toprağı kaldırıp çıkamayacağını.
Deli diyorlar ama o kadar da deli değilim
Hadi güzel uykular
Yandıktan sonra görüşmek dileğiyle Albayım.
Belki de yanmıyorsun da sende benim halime gülüyorsun
Onu görmüyorum ya bu mutluluk bana yetiyor.
Çok işim var Albayım ben gideyim artık
Bu papatyalar da sana belki ateşinde bahar olur Albayım
Olduğun yer bahar değilse.