Mezar Şiiri - Ömer Yüce

MEZAR
Ve
İHTİYAR

O mezarla,
bu ihtiyar arasında
koca bir hayatın özeti;

İlmik,ilmik örülmüş bir nakış var.

Zorunlu sürgüne bağlı,
aniden bir çöküş var.

İsyana varan,
bir “sûkut” hali.

Sabırdan,
tevekküle kaçış var.
...

Bağırsa,
sesini kimseler duymayacak

sadece,

O duyacakmış,
O anlayacakmış gibi

bir his var.
...

Her sabah,
Güneşten değilde,
Sanki,
O mezardan yüreğine sızan

bir nur,
bir ışık var.
...

O gittiğinden beri,
yapayalnız kalmış
hiç bitmeyecek gibi yaşadığı
dört mevsim

bir “kış” var.
...

Yüzünde,
havada ki buluttan nem kapan,
her duadan rahmet uman,
dokunsan ağlayacak gibi bir

bakış var.
...

Nihayetinde,

Buna da
“çok şükür” diyen;

kendisi olmasa bile
mezarı yeten bir “arkadaş”
var.

Öyüce