Mezar Şiiri - Hüseyin Muşmal

Mezar
Bilmez kimse hâlimi,
Herkes sıhhatim sorar.
Tutarım hep dilimi,
Soranlar hayra yorar.

İçimdeki kıyamet,
Her geçen gün büyür de…
Kimse görmez alamet,
Derdim ben de uyur da…

Anlamaz kimse beni,
Yüzüm çiçek açıyor,
Kandan alır rengini,
Sahte neşe saçıyor.

Sorsan mutlu huzurlu,
Hiç bir dertle işi yok.
Yıkılsa da gururlu,
Derdinin hiç eşi yok.

Ne adını bilirim,
Bende ki bu haletin.
Ne dermanın bulurum,
Senden gelen illetin.

Sen bana merhem olma,
Ben mezarımı buldum.
Aman susuz bırakma,
Toprağında uyudum.