Mezar Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Mezar

Yolcuyum her yer karanlık gam keder serilmiş yolumda ,
Yalnız başıma ağlarım gözyaşım göz pınarına hasrete .
Gecenin sesi sözleri içten içimi parçaladıkça ,
İnancım yüküm ağırdır ah-ı aşkım hasrete .
*
Zannetme ki kederli ellerim seni içimden çekmez ,
Ferhat gibi o da senin şiirin hayaline hasrete .
Kalbim bir damla kan olur gözlerimden akacak ,
Ne zaman içimden geçersen eski sohbetine hasrete .
*
Kimileri sorar neden her bakışında ağlamak vardır ,
Gülmek sizin olsun benim yüreğim tüm çöllere hasrete.
Çok direndim zülfünün torundan çıkmak için bu azaptan mihnetten ,
Anladım ki boşunadır çırpınış ömür boyu didem didene hasrete .
*
Ey peri yüzlü bu güzellik kimseye değildir sona kadar sonsuz değildir ,
Bu naz çok uzağı göremez al gönlümdeki mezarı o da sana hasrete .
O güzel gözlerinin ödülü görmektir saçlarınsa kameti amber ,
Toprağa gireceğin o gün gelir elbette unutma o da cemaline hasrete .
*
Yüzündeki benler o beyaz tenine sarmaşık sanki hep öyle mi kalır ,
O dudakların güneşi ateş gibi kavurur yüreğimi olur işkence .
Toprak binlerce sevene mezar , sevdalılara hasret ,
Gönlüm toprağa kavuştu gel mezarıma 0da sana hasrete .
*
Bugün benim ruhumu alıp götürür bir kanara atarsın belki ,
Yarın sen de bir kenarda oturur zülfünü yolarsın .
Bu güzelliğin gideceği zaman da gelir elbet ,
Gönlüme sınır koymadım musalla taşım güzelliğine hasrete .
*
Bunları anlattım sana belki de yarın burada olamam ,
Yarın bak o toprağa girince bir sen değilsin orada ,
Senin gibi çok Leyla göreceksin orada ,
Tümü şiwanın yüreğindeki mezara hasrete …

Şiwan Ali Yilmazdağ