Mezar Şiiri - Mustafa Alperen Taş

Seviyorum seni demekten bıkmadım
Sevdim lakin bak daha olmadan bahar
Karşıma çıktığın o kutlu günde mi?
Sanki başıma vurdu mahpusta duvar

Yanında her dert biter yok olur bende
Kalbimde ve beynimde şimşekler çakar
Bazen alır götürür taa uzaklara
Diyorum ki acaba nasıl bir diyar

Bir defa da olsa yüzünü göreyim
Sevdiceğim beni acep nasıl duyar
Sigaram da kalmadı bu gece vakti
Yokluğunda basmışken bu kadar efkâr

Deli deseler bile bu aşk yolunda
O der hep O’nu diler ve O’nu arar
Sonsuz kutlu bir yola çıkmak dururken
Kırmışsan kalbini artık neye yarar

Ve sen hayatımın anlamı sevgilim
Vücuduma işlemiş sanki bir esrar
Hep bu yüzdendir kaçışlarım anlamsız
Artık yanındayım senin bitsin firar

Sevmek kadar sevilmek de güzel derler
Doğsam yeniden, severim seni tekrar
Sana âşık olmak o kadar manidar
Sevdiğim kadın değmesin sana nazar

Yağmur altında ıslanan bir deliyim
Sayende kalmadı sana karşı ısrar
Kalbim sıcacık ama bir yanım üşür
Çünkü esmektedir hafifçe bir rüzgâr

Gönül koyma sevgili etme eziyet
Bu garip hazır ve olacak anahtar
Yeşil yaprak ve kara toprak altında
Hazırlamıştır kendisine bir mezar