Mezar… Şiiri - Enes Alımcı

Canım çok sıkıldığında
Morelim bozulduğunda mezarlığına giderim
Saat çok önemli değil gecenin bir yarısı olsada üşenmem
hemen aklınıza korkmuyormusun diye soru gelebilir
korkmuyorum
Ölülerden ne korkacağım ki
Asıl korkmam gereken diriler değilmi
Ölülerin hiçbir zararı olmaz
Zararı veren diriler değil mi
Ölülere yaklaşın
dirilerden uzaklaşın
Girerim mezarlığa
Selam veririm mezardakilere
Ses vermezler
ama ben hissederim
aleykum selam derler aleykumselam
mezar taşında yazan ismi okurum
çökerim hemen yanıbaşına
dayarım sırtımı mezar taşına
bilirim sırtımdan vurmazlar
dayadıysam sırtımı geride kaçmazlar
verirler sırtını sırtıma hiç satmazlar
başlarım konuşmaya
ben anlatırım onlar dinler
onlar anlatır ben dinlerim

insanlığın çivisin çıktığını söylerim
komşuluğun dostluğun arkadaşlığın bittiğini
kurulan ilişkilerin tamamen menfaat olduğunu
sevgilerin yalan aşkların yapmacık
dostlukların üç kuruşa nasılda satıldığını
yalan dünya için akan kanı gözyaşını yapılan zulumleri
çoçukların nasılda şehit edildiğini
dünyanın yaşanmaz olduğunu
iyilerin kaybettiğini
kötülerin zirve yaptığını
sahtekarlıkları
yalanları dolanları
insanlığın ise artık öldüğünü

birden şiddetli bir rüzgar esti
dalından kopan yaprak
uçarak geldi ağzımı kapattı
önce ilkirdim sonra tahmin ettim sus diyorlardı
sustum
rahattılar toprağın altında
huzurluydular mezarlarında
kurtulmuşlardı yalan dünyadan
yalancı insanlardan
anlatma dediler anlatma

anladım ki
yerin altı yerin üstünden daha hayırlıydı
toparlandım gidiyorum dedim
hissettim üzüldüler
gitme dediler
gelirim dedim yine gelirim
daha çok dert yanarım
bu dünya böyle oldukça
bu insanlar düzelmedikçe