Meydan Şiiri - Can Morgül

Terk edilmiş aşıklar meydanında,
Bir elimde urgan niyetine saçların,
Diğer elimde sana yazdıklarım.
Ölüme beş kala,
Üç saniyelik hayatımda,
Yarım saniyede terk edilmiş,
Aşıklar meydanında astım kendimi.
Sana iki adım mesafede,
Dört metrelik darağacına,
Bir vücudu sallandırdım.
Hayallerimi,
Doğmamış çocuklarımı,
Gidilmemiş yollarımı ve söylenmemiş sözlerimi astım.
Terk edilmiş aşıklar meydanında,
Bir utanç anıtına göz yaşlarımı bıraktım.
Saat ölümü beş geçe,şiirler yazdım.
Son nefesimde bir şarkı bir de roman yazdım.
Süreya gibi Atilla oldum sana mecbur kaldım.
Dilimi kestim.
Sana mecbur kalmış bedenimi,
Terk edilmiş aşıklar meydanında yaktım.
Gelsin rüzgar savursun beni,
Toprağa karışayım,güller açsın
Sana şiirler yazan ellerim elma olsun.
Ayaklarım nehirlere aksın, gideyim buralardan
Gözlerim gök yüzüne baksın,
Hep seni göreyim.
Terk edilmiş aşıklar meydanında,
Bir utanç anıtı olsun kemiklerim,
Aşıklar korksun benden,
Sözlerim cümle aleme ibret olsun.
Çürüsün şiirlerim.
Tükensin kalemim.
Toprak olayım,ez beni
Eğer yanında olamayacaksam,
Ayaklarının altında ezilsin küllerim.