Mey'mum Ritüeli Şiiri - İhsan Baran

mey’mum ritüeli

-tanrıdan düştüğümüz an başımız döndü
şimdi hangi meyhane masa açar bize

madem herkes bavul taşır her an
göbek deliğine düşen ter damlası soğukluğunda
sar kollarını belime, belimi tut
bırakma
masalını kim öğretti bize

-tanrım kaç elin var? kaç elin varsa
o kadar kırılırım. düşürdün beni buraya

yüzümüz nasıl olur da sığıyor aynalara
şaş! yüzleri sayılamayan bizlere
vesikalıklar da olmasa yalandır görüntüler
silinir her şey, çürür, biter
engelsiz bir maraton koşar rüzgâr
yüzümüz nasıldı
tanrım!
yüzümüz

-ifşa çağındayız dikkat perdeleri siyaha boyayın
arşivin tanrım, ne zaman göreceğiz

sıkılgan otlarla kaynatılmış bir ruhum var
azar kırmızı perdeli pencerenin buğusunda
beni neden böyle
madem kotası var yaşamanın

-tanrım, su sayacı hızında mı dönüyor sayacımız
elektrik sayacı olsundu keşke. görsen nasıl da e ee

mum ışığında şarap mevzusunu çözdüm
sıkıldığım günlerde
dibine dibine konuşmaları düşün tanrım
fısıldayarak diyoruz biz yalancılar
sıkıldım mumdan ve şaraptan ve yalandan
gölgem bile benden uzun bu aralar

-beni niçin böyle.. yere göğe sığamayan bu ruhla
sana nasıl sığınırım, elimde şarapla