Mey Aşkı Mahzenlerin Şiiri - Müslüm Bayram

Mey aşkı mahzenlerin lali şerbetinden dem
Ahir meyhanecinin maşrapasından dola
Huşu gönlüm iç eylen kadehte kalmasın gam
Boşalsın yağmur koksun mahsule doysun sıla

Aşka niyet yetmişçe üslubuyla yürüdü
Elinde sek kadehi közlerine bürüdü
İpek şalı fistanı kalbim söküp kürüdü
Dermanından yarama şifa sarsa ne ola

Takınmış işvesini güzelliği pür peri
Sefil çulsuz bedenim soymasaydı gözleri
Fısıltısı kulağa masadaki şairi
Gamzesine düştü al çark etti güle güle

Salma ey ahu dilber ateşine gark etme
Yükleme ağır tufan ıssız liman terk etme
Deruni duygularım toprak değil herk etme
Bedenimi sürüyüp yem atma zelil kula

Sırma zülüfleriyle kapattı tül yanağı
Alaycı bakışları fırlattı gül beneği
Boyandı rujlarına sanki şahın konağı
Çiğ düştü sebil gibi insanlık döndü pula

Ozanın eleğinden saçıldı orta yere
Hevesler uçuşuyor nefisler batar kire
Denk midir kadehine şiirlere ruj süre
Kalsın yâre davam ah… Bu dünya kime kala

Her sofraya konamam ''Edep erkan'' bilirim
Doyumsuz oburları haram yerken bilirim
Kadehi kırıkları fikrim Furkan bilirim
Yakarışı gözlerin özünden affın dile

Çalınsın sazlarında tel yansın şiir yansın
Orta yerinden yarıp kalbini aşka bansın
Yüzdürsün Kevser’inde bedenim suya kansın
Açsın Firdevs gülleri aşk acısı kim çala.