Mevsim kıştı Şiiri - İlyas Kaplan

iyice kararmış bir gecenin tam ortasında
benden başka kimsenin olmadığı bir yerdeyim
bulunduğu bir aralıktan fırlamış, öylece
evet tesirindeyim zıt düşüncelerin
yokluktan varlığa geçişime şahit
ellerim hala soğuk, titriyorum

düşündüğüm her şeyi taşırım
bir çığ gibi koptuğum noktadan bir başka noktaya
zihnimin akışkan lavlarının ihtivasından
bir meftunun isyanından kelimelere
susturulan bir dilin intizarını
her meylinde mühürlenen

nemli gözlemlerimin ve ıslak yaşadıklarımın özeti
oldukça iyi ve olmadıkça kötüyüm
kilit altında çürürcesine
bir cesedin üzerindeki parmak izlerine benzer
bir ölüme daha tanık
hastalık taşıyan hücrelerime rağmen
parmak izlerim olmasına rağmen

soğuğun çok şiddetli ihtimaline karşı
günah hallerimi temizlemesinden kaynaklı bu ton değişikliği
gözlerimi kar yaktığı gün
toprak gümüş doğurmalı, günü gelmeden,
bir ben doğurmalı ve bir akşam ,
tezat gibi görünenler, aslında bizzat yaşadıklarım
ilk kar damlayınca avuçlarıma
yakarak yüreğimi sessiz çok sessiz

tuşlarına kendi notalarımı akıtmak istediğim
karanlıkta o kabuslarla yalnız kalmam gerekse de
ölüm gelinceye kadar her salı akşamı
ben ağlarken solmasın umutlarım
kuşluk vaktinde, gece yeminle başlayan
nefesim sükuna devşirildiği zaman

hep yok oluşun görünen tarafında saklanırım
tüm kurguyu tarumar ederek geldiği yerde
aynı zamanda kaybettiğim masumiyetin adıdır çocuk
bana dokunulduğunda keşke
buğday tarlasında ki çocuk kalabilseydim

hislerimden her gün parça kaybediyorum
sadece hatıramda kalanlardan
başucumda duran tanımadığım düşüncelerden
yalın ayaklarıyla bana doğru koşan
rüzgarla birlikte kar taneleri
kar başlamıştı,mevsim kıştı,

(redfer)