Mevsim Dallarinda Kar Salkimlari

Hem sonra bakarsin gün döner günes dogar
Sabah olmustur seni gören karanlik rüyadan isiklar icinde uyanarak
Kar suyunda yunmus yikanmis yanginlar icindeki yasama sevincini
Sokaklarin kösesini
Caddelerin ucunu
Demir yollarinin tramvaylarini tirenlerini
Yüzüne baktiginda herkesin hekeste kalabalik yalnizligini gördügü
Fellik fllik arayisin didikleyerek bulup cikaran kimlik sorgulamasinda kendine rastlarsin
Sokulacak sese,
Sarilacak sicakliga
Dinleyecek pilaga
Konusup dertlesecek hallere dillere
Hem sonra bir de bakarsin metrolara inen merdivenler basindan
Her ne kadar zindan dehlizlerle sürüklenip giden yeralti dünyasiysa da hayat
Anahtarini damini duvarini yitirmis sakin seyran evler gibi
Sehir üstüne sehir kondurup bindirirken insanlar
Henüz kül olmamiz ömrünü aska yakarsin
Ateslere düsmüs günaydinla mevsim dallarinda salkim salkim kar..
Zannettigimden de güzelmisim dersin belki
Kamastikca mektubu sevgiliye benzeyen
Karla karisik günesin, kalbine carpan gülümseyisleri

Seyfi Karaca……….Aralik / 22