Mevlaya Gider Şiiri - Ahmet Şener

Hakkın rahmatidir yağan yağmurlar
Akıp giden seller mevlaya gider
Kalanlar hep gidenleri uğurlar
Çekip giden kullar mevlaya gider

Dost gönüle kurdum karagahımı
Dost işitir feryadımı ahımı
Muhabbet bağına sevgi tohumu
Ekip giden eller mevlaya gider

Sarp dağların yamacından dikinden
Bazen uzaklardan bazen yakından
Esip esip fenalığı kökünden
Söküp giden yeller mevlaya gider

Kul rahatlar hakka öderse borcu
Hakka bağlanmaktır müminin harcı
Peygamber kokusu var burcu burcu
Kokup giden güller mevlaya gider

Olamaz insanın insandan farkı
Döner gece gündüz hayatın çarkı
Yar aşkıyla aşk tadında bir türkü
Yakıp giden diller mevlaya gider

Yeşilken hoş eder bahçeyi bağı
Gür olan tarafı kuş barınağı
Güz gelince sarı sarı yaprağı
Döküp giden dallar mevlaya gider

Sözü geçmez en samimi dostunda
Suyun tükenince kırık destinde
Son defa etrafa omuz üstünde
Bakıp giden sallar mevlaya gider

Sıva kollarını şarttır dört için
ŞENER derman ara türlü dert için
Damarlardan vatan millet yurt için
Çıkıp giden allar mevlaya gider