Çocuktum her şeyi anladığımı sanıyordum
Sonra büyüdüm
Bombaların ve bankaların dağlardan ve ırmaklardan
Fazla olduğunu gördüm
Bahçıvanlar generallerden
Menekşeler mermilerden daha azdı
Kim ne olmak istiyorsa onu olsun mu bu şiirde
biriniz birkaç yıldız taksın gökyüzüne
biriniz çay hazırlasın
biriniz akşam olsun
içinde atların öldüğü müzik susunca
Bir çocuk artık insanlara inanmayıp
Ormandaki mavi çiçeğe
Anlatırsa derdini
Ve o gece
Ağlatırsa mavi çiçeği
İşte o an
Bir kum tanesiyim ama
Çölün derdini taşıyorum
Rüzgâr
Her sabah ayrı bir şarkıyla geliyor
Atım vefadandır
Allah uzak değildir
Zaman hızlı geçer yalnızca
Unutulanlar vardır
Dünya biterken telaşla hastanelere uğrayıp
Hayata açılmayan bir sokağın adresini sorarlar
Azaldı günlerim biliyorum
Kelimelerim azaldı
Bilsen sonsuz dikkat ediyorum
Senden başka şey konuşmamaya
Yeni şarkılar yeni mevsimler
Nerde boş kağıt bulursam
Şiir yazıyorum
Resim yapıyorum
Karalıyorum...
Nerde boş ağaç bulursam
birazdan kıyamet başlıyacak
başlasın
geldik gidiyoruz bağışla bizi
büyük uykular gördük rüyada
hayra yorduk herşeyi
Sonra çok ateşler gördüm hiçbiri ısıtmadı
Yakıp da bıraktığın şu zalim bedenimi
En zoru ellerini unutmaktı
ve ıslaktı çimenler sonsuz ıslak
En zoru ellerini unutmaktı
Şehirde sonbahar sokaklarda çocuk
Kimi üç yaşında kimi beş
Kağıttan mendil satıyor gibiler
Ama değil
Para istiyor gibiler
Hayır değil
-
Zehra Ceylan
Tüm Yorumlarmerhaba şiirleriniz çok güzel