Mevlam Şiiri - Müslüm Bayram

Uzadıya uzun derinliğinde
Sahte gülücüğün yarenliğinde
Dağılmış yuvalar örenliğinde
Güneşi doğmayan karanlığında

Sevgisiz büyüyen sürgünleriydi
Ormanların yaprakları dalından
Hazana açılmış mevsimleriydi
Zamane yolcusu kırık salından

Gümbür, gümbür gümbürdeyerek çalan
Savaş borazanı kundaklarında
Kan uykusuna emzirerek dalan
Annenin kolları yanaklarında

Çölleşen bu yaban topraklarının
Tomurcuklarıdır onlar üzmeyin
Gövermiş biçilmez başaklarının
Orağa gelmez çimleri ezmeyin

Kullarını masum özel yarattın
Akılla beyinle güzel donattın
Nefsiyle şeytanın önüne attın
Gözyaşı kandı analar ağlattın

Mevla’m yakarışlarım duy sanadır
Misafiri fani yalan dünyanda
Dursun kan yaşları cennet anadır
Alanda sen rahme cenin koyanda