Metin Gürbüz Şiirleri - Şair Metin Gürbüz

İKRARIM İNANCIM BİLİME BENİM

Yırtıp attım gözümdeki perdeyi
Geçip gittim engelleri kerteyi
Ne hoca tanırım ne de dedeyi
İkrarım inancım bilime benim

İNSANI GÖRDÜM

Gezdim alemi bir süre
Rastladım binlerce türe
Tüm canlılar olmuş sıra
Başında insanı gördüm

İNSANIN HASI

Nasıl mı bilinir insanın hası
Ettiği lafından sözünden bilin
Ne ırkı önemli ne kafa tası
Sevgiyle baktığı gözünden bilin

İNSANLIK HATIR SAYMAKTIR

Kırılmayı istemezsin
Niye gönül kıran gönül
İnsanlık hatır saymaktır
Yok mu orda sıran gönül

64 yılının geldi bitimi
65 i yiyeceğiz sofrada
belli değil görmüyoruz dibini
bilmem kaç yılımız kaldı torbada

İSTEMEM-3

Tomurcuk gülüsün gönül bahçemin
Bülbülünüm başka gülde ötemem
Huzurusun neşesisin hanemin
Sensiz bir yuvaya varıp tünemem

İSTEN Mİ

Anadan ayrılmış ceylan yavrusu
Gözlerinde kimsesizlik korkusu
Şu gönlümün budur içten duygusu
Seni bana yar etmemi isten mi

düşünmez mi hiç mi gelmez aklına
bu kadar dertleri çeker mi diye
yazar iken insanların alnına
sonra bana isyan eder mi diye

İYİ GECELER
Geceler,
ah sivri karanlık,ışıksız, umutsuz
uzayıp giden, yüzyıllarca süren geceler.
Ne kadar da bizim yaşam biçimimizi
simgeler

KALMADI

Gözlerin söylüyor diyeceğini
Daha başka söze gerek kalmadı
Kapıyı çekip de gideceğini
Başka hiç bir söze gerek kalmadı