Bir şehrin ışıklarına bakarken buluyorum kendimi
Aslında ararken seni
Gölgen düşmüş sanki
Görünmüyor hepsi
Değilsin sen gündüz gibi
Simsiyah gözlerin ve parıltıları bunlar
Birileri geliyor
Her gün bu şehre
Kimi umutlarını çalıyor
Kimileride ufukları
Biri kaderinle oynuyor
Birileri senle
Dünyanın merkezi neresiydi
Geçemediğim duvarları varken hayatın
Çok sıkılsa ruhum, bir yere gidemez
Her şeyi unut diyen sevgililer,
Yetersiz şevkatleri
Bedenine dokunmadan ruhuna boşalan kadınlar
Açık pencereden süzülüyorsun
Yavaştan soğuğunla
Tüylerim diken,üşümeye başlıyorum
Ve dokunmuşcasına yüreğime
Damarlarım catlayacak sanki
Sana açılıyor her yol
Kıyılarım sana yaslı
Bir dağ gibi görünsemde
Kapı kolları uzak bana
Dalga dalga geliyorsun üstüme
Korkum besliyor seni
Aşk kokmuyor değil mi? çiçekler
Yada rengi kan, güller
Dokunamadığın yıldızlar kadar uzak artık,
Tekrar yaşamaksa, yalan
Oysa yüreğimin odalarında seni
Her nefeste
Korkular büyütüyorum hayal dünyamda
Ordular kadar büyük
Tek başıma bırakıyorum kendimi
Savunmasız
Sonra yürüyorum,koşuyorum
Dikkat et kaçmıyorum
Sen giderken ağladı üçyol'un ihtiyar merdivenleri
Ayrılığa mahkum basmahane otel odaları...
Alsancak garında biri bindi trene
Beden indi, yürüdü lokomotif
El salladım güle güle
Çocuksuz oyun parkı gibi,donuk
Yürekte dumanlar külleri sönük
Baştan sona her yanımız yalnızlık
Sızısı maziye gider tüm ayrılıkların
Uyumak zor, Uyanmak zor
Çatlamış umutlarımız soğuktan yüreğimizde
Koca bir şehri sarar siren
Bu ses gideceği çağırır
Seni ilgilendirmezken
Halbuki gidenden başka kimse
Dikkat etmez bu şehirden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!