BEYAZ BİR ÖLÜM YOKTUR
Beyaz bir ölüm yoktur
Ölümün yüzü karadır
Hep zifiri
Ne kadar yıkansa da ölü
GECEYİ BÖLDÜM İKİYE
Gece karanlığında
Sessizlik sokulduğunda koynuma
Seni kimse görmeden
Çıkarırım kalbimden
AŞK KEŞKELERE İTİBAR ETMEZ
Ya sen erken doğsaydın
Ya da ben bekleseydim gelmeni
Bir zaman eşitliğinde
Tükenseydi ömrümüz
ADIN YOLUMU KESTİ
İçimde bir duygu
Öyle güzel, öyle sade
Kimseler bilmez seni
Anlatsam da beyhude
Aşk
Kızıl dudağındaki zehir
Ben
Ölmeyi arzulayan tutsak
Sen
Canıma almak isteyen cellat
Sen çoktan unutmuşsundur beni
Öylesine unutmuşsundur ki
Adım öyle yabancı gelir ki sana
Yüzümü görsen tanıyamayacak kadar
Unutmuşsundur beni…
Ne korkaksın sen
Hem aşığım diyorsun
Hem kaçıyorsun
Aşkı yaşamak yürek ister
“Seviyorum” demekle aşk yaşanmaz
Ağlamayla sevilmez sevgili …
Akıllara sığmaz
Eğenin suları gibi
Parlak
Masmavi
Erguvan bakan
Gözlerin
KAPALI ÇARŞI
Her şehirde
Bir kapalı çarşı
Her kapalı çarşı
Kendi içine, kapalı çarşı
YAŞAMAK
Bazen hiç bir şey yapmadan beklemek
Bir adım bile atamadan güne
Yerinde ama dimdik kalabilmektir yaşamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!