Mesut Başar Şiirleri - Şair Mesut Başar

Gazze’nin Sessiz Çığlığı

Açlığın gölgesinde büyüyordu çocuklar,
gözlerinde bir parça ekmeğe sığınan umut,
ama korku daha derindi—

Uzak durman gereken sensin,
Ama içim, senin adını fısıldıyor hâlâ.
Kalbimle aklım birbirine savaş açmış,
Ve ben, kaybetmeye mahkûm bir asker gibi,

İçimdeki İkilik

Gözlerimde sahte bir huzur taşırım,
herkes baktığında sükûnet görsün diye.
Oysa içimde,
gizli bir fırtına

Keşke bazı şeyler de
benim gönlümce olsaydı;
hayat, inadına ters yönden esen
bir rüzgâr değil,

Çocukken kurduğum hayaller vardı;
gökyüzü kadar geniş,

Nasılsın


Boğazımda düğümlenen kelimelerle,
sana sadece
“nasılsın” diyebildim.

Nasıl Susacağım Sana

Hayatımı altüst ediyorsun,
biliyorum.
Sana dair hiçbir şey

Ne özlemin yordu ne sevgin

Ne özlemin yordu beni,
ne de sevgin
ikisi de aynı odada susup kaldı zaten.

Sen yine de oralarda özle beni,
ben buralarda hissederim.
Aramızda dağlar, nehirler, zaman uçurumları olsa da

Papatya seven kadınlar vardır,
ellerinde küçük bir bahar taşırlar,
bir gülüşle açar,
bir hüzünle solar o beyaz taç yapraklar.