Mesut Başar Şiirleri - Şair Mesut Başar

Bir gece yarısı,
uykular yırtıldı—
taşlar bağırdı,
duvarlar çöktü.

Acı bir son,
sonsuz acıdan evlâdır;
zira kapanan bir kapı,
açık duran uçurumlardan daha merhametlidir.

Gül kurur, bülbül susar,

Ben seni seviyorum —
ama bildiğin gibi değil,
sen benim dünyama âit,
benim dilimde bir şeb yıldızı,
benim derûnumda gizli bir bâzî.

Bir daha dünyaya gelsem,
ömrümün ilk nefesini sana saklardım.

Bir zamanlar,
çocukluğumun bahçelerinde koşardım;
toprak, ayaklarımın altında cömert,
gökyüzü, gönlümün üstünde sonsuzdu.

Seni ilk gördüğümde,
ben meğer çocukmuşum.
Kalbim aceleyle atan bir kuş,
ellerim sakar, sözlerim ürkekmiş.

Uzak durman gereken sensin,
Ama içim, senin adını fısıldıyor hâlâ.
Kalbimle aklım birbirine savaş açmış,
Ve ben, kaybetmeye mahkûm bir asker gibi,

Keşke bazı şeyler de
benim gönlümce olsaydı;
hayat, inadına ters yönden esen
bir rüzgâr değil,

Çocukken kurduğum hayaller vardı;
gökyüzü kadar geniş,

Nasılsın


Boğazımda düğümlenen kelimelerle,
sana sadece
“nasılsın” diyebildim.