Her zaman dümdüz ağaç dallarından odun kesen;
Yunus Emre, eğriliğe Hak Yolun bilmez fanisi idi.
Kâbe’ye dümdüz bakan gönül eri idi.
Hak kapısında, ancak rükû için bükülen ermişler idi.
Mescidimin tespihleri, dümdüz dizilmiş idi.
Anadolu’nun büyüğüne gönül veren; İsmail Balakan’ın;
Gönülde taşıdığı, düzlüklerin eli değmiş idi.
Kâbe’nin düzlüğüne, gönül düzülmüş idi;
İse eğriler yansın, gönül yansın.
Hak kapısında ben olam idi.
(29.27.2015)
Hasan Tahsin PaksoyKayıt Tarihi : 29.7.2015 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!