Bir anlık hasretine katlanamazken
Bir ömür yokluğuna nasıl dayanırım
Sensiz geçen her günde
Cehennemi yaşarım
Gözlerim gözlerini arar
Hasretim
Gel gözleri nefesim
Sensiz ağlıyor yüreğim
Yokluğunla üşüyor tenim
Gül kokunu çok özledim
Hayat büyütme beni
Bırak çocuk kalayım
Kurduğum hayallerin
İçinde yaşayayım
Hayat büyütme beni
Gözlerim damla damla döker yaşlarını
Yüreğim hasretinle kor ateşlerde
Kavuşmazsa sönmez yangınları
Kalbim sızlar sen dönmedikçe dinmez ağrıları
Velhasıl hem hastayım hem yastayım gidişinle
Duymuyor kulağı konuşmuyor dudağı
Elleriyle anlatıyor derdini
Görmedim bu kadar mutlu güleni
Utandım kendimden gereksiz isyanlarımdan
Hayatın bilememişim değerini
Ellerini sıkıca tutup gitme diyemedim
Gözlerini gözlerime kilitleyemedim
Gururum düşmem dedi ayaklarına
kendime söz geçiremedim
Kalbim için için ağladı ayrılıgımıza
Sözlerin zehir olmuş yüreğimi yakıyor
Gözlerin ok gibi kalbime saplanıyor
Yar bu ne öfke bu ne sitem
Güneş yüzünü görünce buz tutuyor
O masal aşkımıza nazar mı değdi
Sen aklıma düşünce yanıyor kalbim
Anladım ki yıllar geçse bile
Seni içimde söndürememişim
Yüzünü yıkamış toprak çiğ taneleriyle
Ötüşüyor kuşlar sabah seheriyle
Yeni bir güne yeni bir hayat doğuyor
Güneş cama vuruyor uyan diye
Yalan dünya dönüyor yine ömrümden ömür çalarken
BAZEN
hani bazen olurya
dalıp dalıp gidersin
pencerendeki dünyaya
Gözlerin bakar oysa sen görmezsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!