Heybetiyle oturur tandır başında
Eşarbıyla siler alnındaki teri
Çalı çırpı getir der torununa
Mahalleyi sarar bazlama kokusu
Emek kokar, yorgunluk kokar
Anne kokar bazlama
Siz hiç eksildiniz mi
Ben eksiliyorum
Günden güne
Acı ama eksiliyorum
Yırtıyorum eski resimleri
Kopuyorum yaprak misali dalımdan
Bugünden eksiliyor saatler
Yarına koşuşuyor dakikalar
Umudum var mı ? Yarına
Bilmiyorum
Aklımın her santiminde
Yüreğimin her köşesinde
Karşılıklı oturalım bir gün seninle
Sen sevgisizliği anlat
Ben sensizliği anlatayım
Sonra bir müddet susalım
Sen git
Ben arkandan bakayım
Bir nesil istiyorum
Sokaklarda namussuzlukla boğuşan
Okullarda kalemiyle konuşan
Arsızlığa set olacak nesiller istiyorum
Damarlarında dolaşan asil kanla
Şahlanıp mücadele edecek
Kimsesizim
Her yer zifiri karanlık
Ne bir ses ne bir ışık
Bomboş sokaklar
Kaldırımlar sessiz
Yüreğim çaresiz
Sabah ezanıyla açar dükkanı
Aksak ayağıyla geçer ocakbaşına
Camdan vuran güneş
Kamaştırır gözünü
Ağır adımlarla sular emek teknesini
Fokurdayan suyun sesi ile
Çaşıtlarını salmışsın obaya
Görmedim sanma
Efsunlu gözlerinle
Ortalıkta çok dolanma
Almıla çatar yay kaşını
Adını duyunca
Çocukluğumu izliyorum pencereden
Nasıl da mutlu nasıl da huzurlu
Gülücükler saçıyor etrafa
Hadi gel be çocukluğum
Sensiz çok mutsuzum
Yüzüm gülmüyor eskisi gibi
Devşirmelerin zamanı bu
Yaram ondandır
Akan gözyaşları
Annelerin feryadıdır
Günden güne değişti insan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!