Merhamet Yalın Ayak Gezer Dağlarda

I.
Merhamet yalın ayak gezer bu dağlarda
Tabanlarını sıcaktan çatlayan
Çakmak taşı kayalar keser
Bir türkü söyler Kürtçe
Dokuz -onbir nöbetinde Mehmet Çavuş
Yamaçlarında çiçekler açan dağları anlatan
Ben ağlarım Türkçe...

II.
Yakup,
On bir yaşında,
Denizi hiç görmemiş hayatında.
Bir salkım üzüme uzanır gibi
Sevmiş yeryüzünü
Yeryüzünün de onu sevmesini beklemeyerek.
Uzatır bana daldan koparttığı üzümleri.
Hoşçakal der giderken Kürtçe
Ben saçını okşarım onun Türkçe...

III.
Agit,
Kömür karası bulaşmış ciğerlerine
Cudi’nin kar tutmayan tek yamacında
Sekiz nüfus
Tek göz odada
Onun eline bakmakta
Ve o sabahtan akşama
Kara dumanında Cudi’nin
Karın tokluğuna çalışmakta...

IV.
Ölüm
İkiz kardeşidir bu dağlarda hayatın
Vurulur düşlerin kardeş sandığın kalleşin
Silahından çıkan kurşunla.
Senin kanınla yazarlar çorak toprağa
O en büyük yalanı
Barış derler adına
Anamın gözlerinden dökülen her damla gözyaşının
Demokrasi derler
İtalyan mayınıyla kopan bacağımın...

Ve tek bir cümle kalır geriye
Bir mezar taşının beyaz gövdesine kazınmış:
“Hiçbir kavgayı sevmedim ben
Yaşamak kadar...”

2005