Karşı duvar, benden özlemliydi
Aşkın ıssızlığında
Şairler, sakarca yazışmalarda
Şaşkın cümlelerin oyununa geliyordu
Ta ki
İlkbahar yankısının, duş aldığı vakte değin…
Bu dem
Aşkın ahlakilik tasladığı demdi
Canlı saatim, Nazlı bir hal almıştı
Ve aşka elden çakıyordu artık…
Susuyordun
Avare çocuklar beyin damarlarımda
Terbiyelice namaza duruyordu
Susuyordun
Çeşmim yaşlarını bilinmez bir ateşte kurutuyordu
Oda sıcaklığı tenime yabancılaşırken
Kuytu bir kutbun verimsiz toprağına
Bitmez bir gül dikiliyordu
Sen susunca
Şairliğim kıvamını buluyordu
Zamanın, sonsuzlukla dostluğu pekişerek…
Seviyordum
Tarihin yüreği senle yeşeriyordu
Seviyorum…
Bu can, insanlığa bir aşk barınağı sunacaktı
Suskunluğunla…
Kayıt Tarihi : 13.7.2015 19:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!