parayla parayla
yok öyle bedava merhaba
apartman
adı başka dilden
ne bileyim
her hal katlanıp çoğalan
eski evler yan yanaydı
bunlar göğe uzanan
bir kat dört hane
üstüm kat altım kat altımın altı
etti mi on altı
saymadım karşı apartmanı
yandakini
yundakini
öndeki ve arkadakini
tamam
artık saymam
sabah bir
akşam bir
burun burunayım
.da
yok mu bir merhaba
en basiti
en beleşi
hoppası da olur canım
diyelim ciddi adamsınız
varsın ciddisinden olsun
sabah işe gidiyorsunuz
yüz görümlüğü
derler ya dilenci ağzı
başınız gözünüz için
sadakanız olsun
incecik belli belirsiz varsın olsun
bir çizgi verin yüzünüzden
tam altı ay on iki gün gitmiş ömürden
ne selam ne sabah
nasıl insanız
bu ne udubet
bu ne ikrah
hamlamış
küflenmiş
kilit vurulmuş
unutkan açılmaz bir mengene çenem
inanın insanlar
konuşmayı
öpmeyi
ve öpülmeyi özledim desem
Sovyetler diye bir ülkeydi
sürgün gidilen bir zaman
ülkemdeyim şimdi
şehrimde semtimde evimde
vatansız
ve
benim şimdi sürgün edilen
ille de bir ulu çınar altından kalk
dik mavi gözlerini
ve
doğrul da NAZIM DEDE
şu halimize bak
sıra sıra kat kat apartmanlarda
güya can cana
insanız
yığınlayız
günlerdir sessiz sedasız
nice oldu merhabasız
selamsız sabahsız
bir zamanlar senin
nazlı İstanbul’undayız..
2001 MART İSTANBUL
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 25.3.2007 12:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sürgünde ve bir evde yalnız.

şu halimize bak
sıra sıra kat kat apartmanlarda
güya can cana
insanız
yığınlayız
günlerdir sessiz sedasız
nice oldu merhabasız
selamsız sabahsız
bir zamanlar senin
nazlı İstanbul’undayız..
NE KADAR DA DOĞRU TESPİTLER YAPMIŞSINIZ ŞİİRİNİZDE
TÜM YORUMLAR (3)