Menzil Şiiri - Özcan Kurt

Her tabibim diyen olamaz derman,
Belli etme belki azdırır yaran
Her yüze güleni dost belleme can,
İnsan dolaş yumak açılmaz imiş,

Zalım muhannete eyleme aman, Zamane değişti bozuldu insan,
Gıymat bilmez velev olsa da canan,
Eli pençe divan durulmaz imiş,

Özvecan'ım yolum sarplara sardı.
Yoldaş sapaklarda şeyhtana uydu,
Beni viranlarda biçare koydu
Hal bilmezle menzil bulunmaz imiş..