Mendebur Sureleri Şiiri - Küçük İskender

ilk sesin med'inde dolunay büyüdü
düşleyerek geçtik yanan yılan ağzından
iri gözde damarlarını sürükleyen o bakış
içerisözlerin karanlık hiddeti, o çok zindan
o duyulmaz kundaklanış, yangın, o son yanış

biliyorduk, ki yanlıştı korkmak
yukardaki mezarlıklardan - - tecrit
aşklardan ayıkladığımız tebessüm: hüsran, ve
o tesadüfi sararış. Hani: sevdalım! içine
giden gizligeçitte
kaybolmuştum ya o gece, ruhuna açılan
gizligeçitte, elimde et mum, ötekinde
enzim bileziklerim.. dudak bukleleri..
biliyorum, ki bazen bu kent yoktur
terkeden, özlediğim değil
kaçırdığım çağdır. Nasıl yaparsın bunu,
omuzlarıma bakır
tüylerime altın otu
diyen sen nasıl yaparsın bunu,
(annelerinin tuttukları çarmıha gerili
bütün oğullar; hatalarımız
veresiye, hatalarımız çocuk soygunu)

biliyorum, ki bazen bu kent yoktur
yalnız tersine büyüyen toz bir ur
gibi taşımaktır taşımaktır taşımaktır,
taş bir ırmaktır aşk
aşk, sende taşırmak'ı yüzüme taşırmaktır

cin düşmüş dolunaylarda ben peri
şan, sen gül
yabani. Al / beni. Gizligeçitte öldürüyor
çünkü tayı alnından öpen elişi kişi! .

Ya da bir varsayıma göre
çürümüş misafirim ayın
yatakodası penceresinden görülen sahi
le dokunduğu yerde- o zaman. Bacaklarım
plastik ve gömleğimin açık yakasından
görülebilecek kadarki göğsüm üstüne
neşterle çizilmiş bir harf görürsen
bu harfin açtığı yaralardan akankan
tuzlu ve hafif peltemsiyse.. Al / beni. Mahşer
gebedir ihanete!