Melih Üstünel Şiirleri - Şair Melih Üstünel

Neler oluyor bu koca dünyada
Herkes bir tuhaf bir acayip olmuş
ALLAH korkusu bitmiş vicdanlarda
Ortam yırtılmış insanlar bozulmuş

Menfaat girmiş kalplerin içine

Neler neler çektirdin sen bana
Zindan ettin bana bu dünyayı
Dersen ki şaka yaptım ben sana
Yeter artık unut bu sevdayı

Başım dik sana yanlış yapmadım

Karnın tok ise
Sırtın pek ise
Hal iyi ise
Benim neyime

Paran var ise

Yıllardır ezilen insanı oynadım
Oyunlar beni yıprattı artık bittim
Nereye kadar dayanırki bu canım
Buralardan gitmeye ben yemin ettim

Eşim dostum ortaklaşa vurdu bana

Ben köyümü özledim hem öyle özledimki bilemezsin
Göz bebeklerime köyümün resmini çizdim silemezsin
Ovaları dağları tüten ocakları düşünüyorum
Gecenin sessizliğinde hem düşünüyor hem ağlıyorum

Ekmek yapan elleri tezek kokan evleri özlüyorum

Huzur benden çok uzaklarda
Bilemem artık gülermiyim
Belkide ölüm çok yakında
Kaderine küsen biriyim

Bu yaşa kadar hep vurdular

Bir çok insan oldu benimle uğraşan
Anlayamadım hepside yalan dolan
İçlerinde en doğrusu inan bendim
Benim savaşımda silahım yüreğim

Benzemezki benim gönlüm kötülere

Tersine giden bir şeyler var hayatımda
Ama nedir bir türlü anlayamıyorum
Mutluluğu görüyorumki tam yolumda
Elimle tutuyum derken kaybediyorum

Rüzgarlarmı ters çeviriyor yoksa beni

Beni özümden çalana
Yorgun bitkin bırakana
Canıma acı katana
Yazıklar olsun onlara

Dost diye düşman çıkana

Sahte dünyanın gerçeği benim
Sen yaşadığım büyük yalansın
Kahırla dolan benim yüreğim
Belkide bana sen bir sınavsın

Unutmak doğru anmaksa kötü