Melih Üstünel Şiirleri - Şair Melih Üstünel

Hayatıma doğan güneşsin sanki
Teşekkürler aşkın yüreğin için
ALLAH'ım o kadar büyük yüceki
Kaderime seni yazdığı için

Tapıyorum sana bütün kalbimle

Herkesle barışıktım kendimlede
Huzur mutluluk verirdim millete
Ama bu bedeni dertlere eğdim
Bu yaşımdan sonra kini öğrendim

Ayakta durmak şeref sallanmak şan

Yaşayan bir ruh oldum bol bol nefes alan
Duygusu düşüncesi yüreği olmayan
Ciğeri tertemiz ama paslanmış içi
Bomboş bir adam hissediyorum kendimi

Kader dediklerini şimdi yaşıyorum

Keşke çıkmasaydın karşıma bu dünyada
Kör olmuş gözlerim varlığının yanında
Bilemedim bunun adını sevgi sandım
Kahrını çektiğim günlere çok pişmanım

Neler verdim sana elimle yüreğimle

Düşün nasıl sevdiğimi seni
Düşün neler verdiğimi sana
O kadar çok sevmişimki seni
Senden başkası haramdır bana

Seni öyle güzel yaşadımki

Senin yüreğin yalan benimki ise doğru
Nasıl oldu buluştu birbirimizin yolu?
Sen beni çözdün ama ben seni çözemedim
Bu acılı sevdayı burada bitirelim

Sana değil kendime benim bitmez isyanım

Seni düşünüyorum bu gece
Yüreğimdesin hatta nefesimde
Ama yoksun daldım hayaline
Ne olur doyur beni özlemine

Yıldız tuttum bir sana bir bana

Kin var ağzımdan çıkan her cümlede
Herkeze küsüm içim nefret dolu
İsyan bulaşmış aldığım nefese
Galiba yaklaşıyor yolun sonu

Bu yaşa kadar herkes vurdu bana

Ömrümün treni süratle gidiyor
Her durağın derdi bir başka oluyor
Ne yolcular indi ne yolcular bindi
Tebessüm yüzümün hüzün kalbimindi

Yorulmuş gözlerim bitkin yüreğim var

İçimdeki sana heyecan kalmadı
Tüm umutlarımı yanında bıraktım
Seni tanıyalı güneşim doğmadı
Artık bu sevdayı yüreğimden attım

Ne umut ne huzur kaldı benliğimde