Şiir yazarak ve okuyarak rahatlayan karamsar bir insan...
Bir gün buralardan gideceğim.
Hıçkıra hıçkıra ağlayacaksınız arkamdan.
Lakin zamanla,beni de unutacaksınız.
Ne insan ne de Tanrı,
Kimse sesimi duymuyor.
Bir gün maziye dalsam,
Bir hâlime baksam,
Hüzün gemisinde kaybolurum.
Bir yaprak misali solarım,
Resimlerde teselli ararım.
Kayboldum ben meçhul kalabalıklar arasında.
Her vakit,yalnızlığın sesi yankılanıyor kulaklarımda.
Ölmek istiyorum,
Bir uçurumun kenarında.
Zehir eder oldum yılları.
Susmuyor kafamda ölümün çığlığı.
Beni gene yordu acıların tortusu,
Gözlerimden akar geceye kasvetli ve sırlı su.
Bir zamanlar rüyalarım vardı,
Uçurumlara süzülüp atmak istiyorum kendimi.
Kimselere anlatamıyorum derdimi.
Tatsam da zevklerin en derinini,
Her gün çiziyorum, ölümün karanlık resmini.
Karanlık düşüncelerle örülmüş ruhum,
Bir umutla beklerdim baharın gelişini,
Görürdünüz eskiden içimdeki Nisan neşesini.
Lakin bırakmıyor artık peşimi,
Karanlık bir gölge gibi, gecenin kederi.
Bir zamanlar rengarenk olan dünyam,
Kaçıyorum kalabalıklardan,
Yalanları gördükçe.
Bedenim kayboluyor sessizce,
Bir gölge gibi.
Beni izleyen tek şey,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!