Rüzgar esiyor yine, sanki eski bir sır,
Samimi bir dost gibi yaklaşıyor, şaşırıyorum ben bile.
Boş yüzler tanıdım yıllarca,
Hiçbiri beni dinlemeye etmedi tenezzül bile.
Ah o bilge rüzgar, zaman fark etmeksizin,
Götür içimdeki kederi, hem de hiç yargılamadan beni.
Seyre daldım dünyayı,
İsterdim mazide kalmayı,
Gülümsemek marifet sanardım,
Meğerse çileymiş.
Rüzgarın peşinden savrulan bir yaprak gibi,
Yaş aldım artık, geçti bütün seneler,
Bir film şeridi gibi aktı gözümden.
Geç oldu artık, açamam bir sayfa yeniden;
Çabalasam da nafile, kaldı artık her şey geride.
Herkesin yüzünde bir yabancı maske,
Bu şehir beni boğuyor yeminle,
Sanki sırtımda tonlarca bir yükle.
Gitmek değil benim hiç elimde,
Kök salmış çaresizlik, derinde.
Zaten kaldı anılar hep eskide,
Dalgalar yanına çağırıyor beni,
Bakmadan arkama ansızın gitmeli.
Savrulan bir yaprak misali,
Kaybediyorum çürümüş bendimi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!