Meleklerin Haykırışı Şiiri - Gul Su

Anne!!!    
Bu küçük bedenimle çırpınmaktan.
Çırpındıkça canımın yanmasından,
çok korkuyorum anne.
Toprak kokusu vardı bedenimde,
Ben çırpındıkça toprak ağlıyordu,
Sende hissedip ağladınmı anne.
Çığlıklarımı arşı ala duydu.
Sen duymadınmı anne.
Duydunda yetişemedinmi,
sessiz çığlıklarıma.
           
Elleri kan kokan biri vardı.
Kimdi o anne!!!
Benim ağzım süt kokarken,
Kan kokusunda boğuldum anne.
Ben oyun oynamayı
bu kadar zor bilmezdim.
Birlikte oynadığımız oyunlar
daha bir kolaydı sanki.
Oyun oynamak bu kadar acı
vericimiydi anne.
Kardeşlerime söyle oynamasınlar
bu oyundan.
Canları benimki gibi yanmasın,
Küçücük bedenleri yorulmasın anne.
           
ANNE elleri kan kokan o adamı
görmüyorum,
Acıtmıyor artık bedenimi.
Anne hani sorardım ya
gökyüzünde ne var diye?
Sen de kanatları olan,
bizi koruyup,kollayan
melekler var derdin.
Haklıymışsın anne
melekler geldi yanıma.
Beni kanatlarıyla uçurdular gökyüzüne.
Kurtardılar kan kokan ellerden beni.
Boncuk gözlü leylan korkmuyor artık.
Acılarım dindi yorgunluğumda kalmadı.
Ben iyiyim anne iyiyim
merak etme beni.
Sen de iyi ol olurmu anne.
Arada bir leylam diye seslen
ben gelirim yanına.
Beni hiç unutma anne.
Unutma.
           
Hazırlansın idam sehpaları.
Asılsın bu soysuz iblisler.
Hiç bir ananın yüreği bu denli yanmasın.
Ya İdam gelsin ya da kopsun kıyamet!!!