Melekler şehre indi - 2 Şiiri - Ahmet El ...

Sensizliğe hesap sormadan yürüdüm,
Ne demişti şair, Meleğe,
“Her bir köşede iki kalpli eğlence”
“onlardan bana da ver” diye.
Al gördüm, al gördün işte.
Hiç olmadığın kadar yoksun işte.
Ama, hoppa kalbim,
Ne kadar da hızlı atıyor.görmüyorsun, göremezsin.
Daha doğrusu görmemelisin...
Aydınlığımda görünmedin, karanlığın bende, aman ilişme.

Ciğerlerim yanarken,
Ne işi var ellerimin cebimde.
Bu korkaklık niye,
Niye ayak seslerim köhne duvarlara misafir, aksi dönmüyor.
Çınlama yok,yankı yok köşelerde.
Hırsım nerede,
Niye kalbimin atışına eş değil kinim.
Cevabı hazır olan hislerimin,
Sualsizliğe isteğini bilmek ne kötü.
Ne kötü, tamam bildiğim şeyin hayaliyle yaşamak.

Simitçinin sesinden duydum,
Karnımın acıkacağı tutmuş şu karmaşada.
Senin hayatıma atılışın,
Ve, orada beni boğup sindirmen gibi,
Simit arası peynir istedim gevrekçiden.
Son aynaya bakışımı gördüm elimde.
Ne kadar acizdi peynir, kireç yüzümün yansıması.
İştahımın kaçmasını kolaylaştırdın.
İlk defa uyumsuz geldi simitle peynir,
İlk defa uykum geldi, seni düşünürken.

Meleklerin en sonuncusu da yok ufukta.
Sevişen kalplerle,
Huzura bürünen kaldırımlar,
Acıyan kalplere hudut koyarlar, gümrüksüz.
Zevkten dörtköşe yanyana duruşlar,
Şekilsiz ayrık bedenlere aşktan bakiye bırakmadılar hiç.
Yavaş sayım, sağım solum sobe, desemde,
Kimse yokki elenecek bu seferde.
Kaldırım yağmurunda bile rengim solgun,
Gevreğimdeki sararan benzerim gibi.