Melekler şehre indi - 1 Şiiri - Ahmet El ...

hey, heeyy...melekler şehre inmiş,
inanmazsan uyan da bak.
öç gözünü, takıl hayalime, gidelim.
çevrende sorgusuz dolaşan,
seni hesapsız ağlatan,
tüm günahlarını koy cebine,
ama sakın ha kaçırma.
melekleri, dertsizliğinle üzersin sonra.

ortalıkta aranır dururlar bak.
sevdiğini mi arıyorsun yanında.
hasretinden eskiyen prangalarla,
seni şikayete gittim, ben onlara.
duydular beni,
belki de hissettiler solan bağrımda.
gel dediler, hemen koştum yanlarına.
susmadım, haberin olsun, anlattım ne varsa.

saatler ne çabuk geçiyor şimdi,
hayalin bile bin yıldan ileride,
ayrı mekanlarımızın bize olan iştahı,
daha dün gibi incitir yerini,
süzülür aşağı gözlerimde.
gıcır gıcır yaşıyordum ne güzel sende,
lüks sevinçler bize, 'bana mı' demezdi.
bak gördük işte, hepsi fani oldu.

melekler, yanımdalar görüyor musun.
en çok, senin son halini isteyeceğim onlardan,
ne gelirkenki,
ne de giderkenki seni değil.
en sevildiğin, en değer verildiğim seni,
hayalimin kilit kaldığı, delice istediği,
her şeyinle benim olan seni isteyeceğim.
vermezlerse, bıkmadan, bir daha diyeceğim.

bakışımda asılı kalmadın sen,
hep içindeydin aslında.
görmek için bakmak gerekmezmi dahaca yakına.
o büyü sen değildin,
hatta ben de…
gizli duyguları önce sen serbest bıraktın,
ben ise kızdım, sadece kovaladım işte.
istememiş olabilirim, ama, hırsla kovaladım.

şehrin ışıkları ne kadar da parlak,
melekler geldi diye mi acaba sadece,
belki,
devaya kavuşan kalplerin ışığı,
belki de,
dertlere yenik düşen kalplerin ateşi,
söyle, seninki hangisi..
benimini merak etme, besbelli.

hiç olamayacağım kadar hafifim.
ama şu da bir gerçek ki,
sen ise, taşıyamayacağım kadar ağır.
hatta taşınamayacak kadar…
ateşin ışığıma karışmış.
aydınlığımı yakma, yeter artık.
bari şimdi burada değme bana,
eskiyen sitemlerime ferman çıkartma.

gözümü, sözümü, kapattılar.
ellerimi iki yana açtırıp,
içine en çok istediğim seni koydular,
evet hissettim, önce kokunu duydum.
bebek tenine dokundu gözyaşım,
evet ya aynı sesti çınlayan.
son halindeki gibi, gözpınarım teninde.
gözüm, sözüm kapalıyken hissettim.

melekler, elimi kavuşturdular iki yanda.
ama elimi yine de bırakmadılar,
tamam olmayan bir şey gördüler belki.
belki kaçarsın diye,
belki de kaçacağını anladılar.
söyle, son halin de mi tamam değildi,
en sevincin, sevinç değil miydi.
en hüznün de mi omzumu kandırdı.

yazık..asıl şimdi yazık herşeye,
sana, bir zerre de mi ben yok sende.
melekler bin pişman şehirde,
baksana,gelişleri gibi değil gidişleri,
ne kadar mahçup bana, sana öfkeli.
seni hissedemiyorum artık. yoksun,
ne kadar şanslıyım, belki sen de öyle.
geceye devam karanlık şehirde, bir başımayım.