Melekler Öpsün Çocuk Şiiri - Hasan Arpaci

/

Dışarıda kar var çocuk,
Ayaz kutuplardan esiyor,
Uğultulu sesiyle kendini bildiriyor,
Sense uç kat yorganını, çekiyorsun üstüne,
Soğuktan ve sesten uzak,
Mutlusun tabi,
Her şeyden uzaklaştın ya.

Sabah ezanı horoz sesine karışırken,
Kalkma zamanın geldi çocuk ,
Soğuk azgınca odaya dolar,
Soba hınzırca yanar,
Üstünde güğüm kaynar,
Hem de; inim inim iniler...
Ve... Çaydanlık ninnisini söyler.
Herkes Peşrev çekercesine döner etrafında,
Gel birde ekmek kızartma üstünde,
Parfüm kokusunda hem de,

Ocak'ta orman yangını var sanki
İçinde meşe odunu,
Üstünde mantarlı börek,
Yanı başında başka bir yemek.
Kaynadıkça kaynar, yandıkça yanar.

İçeride Kaytan Bıyıklı kedin Alaş
Dışarıda sakalı buz tutmuş köpeğin karabaş,
Ahırda çengelli camız,
Yanında kükreyen atınız,
Kümeste çilli kankanız,
Dallar üstündeki serçe kuşlarınız,
Hepsi merakla bekler,
Çünkü Hayatı beraber yaşarsın çocuk.

Bastırılmış duyguların,
Yön verilmiş kaygıların,
İsyana dönüşmüş saygıların,
Vardır çocuk.
Sen…
İnanıyorsun Allah'a,
Daha çok inan.
Yalvarıyorsun Allah'a,
Daha çok yalvar.
Çalışıyorsun paşa paşa,
Daha çok çalış baskısıyla,
Farkında olmadan isyankâr büyüdün çocuk.

Ben insanım bir şey yapamam,
Senin yıpranmış hayallerinden,
Tarumar saçlarından,
Acımış vicdanından,
Melekler öpsün çocuk.

Geride bütün hatıra,
Soğuk ve baskı kaldı.
Hayat işte...
Böyle koskoca bir hayaldin,
Hayalin kaldı çocuk.

H.Arpacı-22.11.2014-Üsküdar