madem ki,
adının yüklemine gizlendi
göğsümden damlayan sitemler,
uzamış yokluğunun tercümesine
yetmez iken
di,li geçmiş cümleler
bir gün,
yol ayrılır senden
olasıların biter ihtimallerin
kırdığını anlamazsan
sende umarsamazsan
evin karanlığını
arızalıydı kalbimin hafızası,
ne unutabilir, ne de hatırlayabilirdi.
çivisi çıkınca
yokluğunun,
yalnızlık hamiline kalıyordu.
bi akşam ezanı çağrısında
ikincil bir yaraydı içimdeki.
kokusuna keman sesi karışmış
kalışlarımın,
akordu bozulmuştu gözlerinin rengiyle.
cepleri delik çocukluğum gibi
uçurtması gitmişti yine
ben hep sağ yanıma yattım..
üstünü örttüğüm yalnızlığımla
karnım ağrırdı...
gidemediğim zamanın kutsallığında
solumda uyurdu ya yokluğun
muzdarip sorguların yorgunluğunda
haykırsanda boş artık
yokluğunu kucakladım
bir kere.
üşümesin diye sardım göğsüme,
iki gurbet arasına.
şimdi,
bir ayrık otudur
ayrılık şimdi,
saksılarda biter,,
sarar içimin dışına.
bahçemde büyütür vedalarını
yüzümde demlenirken
telvesiydim bi kahvenin
umudum bulansada karasına
içilip dökülsemde dudaklarına
ne adım kalır,ne hatrım elinde..
dilek dilek düşerdim ayaklarına.
telvesiydim bi kahvenin
zülüfü solum,
sevilmiş olsanda sen
bendendir güzelliğin
kıymetliğin
zalimliğin bana mı sanırsın?
en çok kendinedir hançerlerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!