Melek Şiiri - İzzet Kocadağ

Sen kanatlı bir melek, ben kanatsız bir kulum,
Uçamam peşin sıra, gökyüzüne ben gülüm.
Tanrı seni yaratmış, uçsuz bucaksız nurdan,
Beni de halk eylemiş, neyleyim ki çamurdan.
Anladım bu alemde, farklı iki varlığız,
Sen nurdan bir meleksin, ben adem karayağız.
Bir kul için Cenneti terk eder mi hiç melek,
Ne saf bir aşığım ben, boşa bağladım yürek.
Sana özür borçluyum, bilmemişim haddimi,
Pembe düşlere dalıp, kandırmışım kendimi.
Kabahat sende değil, yanıyorsa yüreğim,
Sevdimse ben suçluyum, cezamı çekeceğim.
Git ardına bakmadan, haddimi biliyorum,
Sana kendi dünyanda, mutluluk diliyorum.
Bundan sonra neylerse, eylesin artık felek,
Yüreğimin yarısı, sende kaldı ey Melek!

26 Ağustos 1989 – Cumartesi / Ödemiş