Meleğin gözünden Şiiri - Gülsenur Kut

MELEĞİN GÖZÜNDEN

Melek oldum, geziyorum cennetimi.
Açtım kanatlarımı senin için savaşan askerlerine,
Kenetledim kollarımı sana ''İstanbul'' diyenlere.
Ben meleğim, İstanbul'um...

Kah Ayasofya'dayım, kah güvercinlerini beslediğin Yeni Camii'de.
Melek oldum, geziyorum cennetimi.

Yollarındayım;
Gecenin karanlığında,
Beraberim çocuklarınla.
Korkan, yalnız ve çaresiz çocuklarınla.
Yollarındayım;
Meyhanelerden dağılan,
Hüzün, sevinç ve kadeh seslerinle yollarındayım....

Ben İstanbul'um,
Kah kilislerin çanıyım;
Kah şiirlerinde uçuşan kelebeğim.
Kah Kız Kulesi'nde sözü geçen yılan benim
Ya da kral kızı....

Dolaşıyorum,
Güneşi aldım, Yerebatan'a verdim.
Ben İstanbul'um, ben meleğim.
Asma köprü damarlarım
Deniz suları kanayan yaram,
Ben meleğim, ben İstanbul'um.

Ben meleğim,
Kah Leyla'yım Kah Mecnun,
Kah Fatih 'in elleriyim, dolaşıyorum İstanbul'u....

Deniz kızıyım,
Altın pullarımı yakamozlardan çaldım,
Ben İstanbul'um.
Dolaşıyorum dar sokaklarını,
Ayaklarımı kırdım, uyandırmadın elleri nasır tutan şairlerini.

İstanbul'u dolaşıyorum,
Ben meleğim,
Dolaşıyorum İstanbul'u.

Sevgiyim ben!
Benim yeni doğan bebeği ağlatan benim, İstanbul.
Meleğim ben, dolaşıyorum İstanbul'u.
Benim işte şehrim İstanbul,
İçinde tüm insanlığın rengini barındıran....

Benim işte İstanbul'um,
Hani anlatılır ya İstanbul
Hani her zaman iç çekilir ya;
''Ah, İstanbul ah'' diye
İşte o benim İstanbul.

Büyük caddelerinde dolaşan, köylü kızlarının elindeki kına benim,
Anla işte! Benim İstanbul
Bayraktaki ay, yıldız, kırmızıda benim
Özgürce esen, rüzgarda benim.
Anla işte! İstanbul benim.

Gezdim dolaştım İstanbul'u...
Ben meleğim, ben İstanbul'um.

Gülsenur Kut