Melankolisi İstanbul'un

melankolisindeyim işin
derin uyukluyor gece
bir sen uyanıksın a be cığazım bulgar kızı
bakma baygın uzandığın yerden
delmesin karanlığı gözlerin
aramayasın türlü sebep
bitiyor işte her şey
gecenin son virajıdır artık
sen kim
ben kim
birazcık kederim
birazcık sevincim
birazcık sevgilim
ve
son noktası bu gecenin

yaşadım seni
oraları
anlattıklarını
gıdım dirhem
balı zehirdi zamanın
umudu kırık
kanadı kırık
ölümüneydi her şey
sen sokaktan biriydin
ben şimdi biri sokaktakilerin
sorgulanıyordum
iç muhasipçe mi
neyse ne
nedenler çok
nedenler ahlaksız
sapır sapır her şey
birazcıklar da olsa
kırıntıları bile yetiyor
geride kalanlarıydı yaşanmışların

yalancıktan sevgi
bir sahte veda sahnesi
verilenler
alınanlar
hangisi ne
hangisi neyin nesi

ya şehir
sabahın körü oldu
adımladık onca yolu
küçük bir sırtında boğazın
ilk ışıklarına yakalandık
silüetinde mavi gri bir dev
şu koca İstanbul şehrinin

çarpıyor yeminle
çarpıyor vallahi bu şehir beni
yine coştum
istanbul
istanbul
deriiin bir ah
ve yine istanbul

tenekesi hala sıcak şarapçının
taze devrili şişe
sası kokuyorlar çiğden
çimler bile sarhoş
sahil yolu Marmara’nın
iyot
mazot
ot
asfalt yaşıyor
parlak
kara
canlı
lastik sesleri bir işitimlik uzakta
uyuyan şimdi
bir tek benim sanki şehirde
adını koyamıyorum
türsüz bir avarelik
fıkır fıkır
içimde isimsiz coşkular
kapılmıyorsam namerdim
kapılmıyorsam yalan olayım
haykırmazsam seni bu seher uykusundan uyanıp
kör olayım Bulgar kızı
sarhoşu
işçisi
simitçisi bile beni kınarlar

mırıldanıyorum
istanbul
istanbul
sallanıyor salkım saçak notalar
dizekleri yan gelmiş keyiften
ne vurgu kalmış ne usul
seheri sabahın
istanbul
çok güzel yar
doğurgan bir ilah
şu işe bak
taşranın grisiydik bir vakit
kahverengisinden ağaç kabuğu yahut
bu şehirde
şimdi bana da yer var
keyfinde
nedensiz
elimde değil
berduşum köründe şu sabahın berduş
solumak istiyorum
geride başım
içime çekiyorum bir İstanbul'u bir seni
genzimde nefesin
çok büyüksün çok

takatim kalmıyor ağırlığıma
tutunamıyorum bir yerinden
seveceksen adam gibi sev diyorsun
daha nasıl seveyim
sevmiyorsam seni insan değilim
gönlümdesin
derinimdesin
bu kadarını anlatabildim ancak
şuramda
kaybettiğim bir yerlerdesin

eylül/2004..İstanbul