Melankolik kuklalar Şiiri - Sema Develi

Yine sana geldim
Yönünü kaybetmiş bakışlarım
Hınzır uğulamalar başlıyor
Tepeden tırnağa dudaklarımda
Dur de sustur beni
Tut ellerimi
Öp yanlışlıkla

Koşuyorum
Yine ayaz bir gecedeyim
Çakal sesleri geliyor uzaktan
Korkuyorum.
Kaç kez ölüyorum yokluğunda
Günde kaç kez geçiyorum sırat köprüsünden
Gel masalda olsa anlat
Gözlerim küstü ihanete ağlamaktan

Dilsiz duvarlar esir almış beni
Ne ben derdimi anlatabilirim
Ne onlar anlar beni
Yarını senden sorarım
Sen benden ibaret
Ben senden bin beter haldeyim
Zamansız gitmeler düştü sevdiğim
Kör sabahlara
Bir seni sakaldım yüreğime tüketmek için düşleri
Ve yenilerini yaratmaya

Anlatması ne zor
Sabır gömleğinden firar ediyor düşlerim
Yılanlar uykuda
Uyumuyor gözlerim
Dilim susar dolduramam boşlukları
Tenim acır
Bir çocuk gömerim yüreğime
Duvağı açılmamış gelinliğimle
Bir yıldız uğurladım özğürlüğe

Ne yazık
Yarım solfej notalarda
Kırık dökük hikayem
Kaç dilsiz acı kaldı
İçimde melankolik kuklalar
İpim ellerinde..