Mektuplar' Mutsuz Kal' Şiiri - İrem Aslan

Bu gönlüme uzakları sen işledin bilesin.Her açlık nöbetlerinde gurbetle sen doyurdun tıka basa..
Oysa benim ilacım ufak tefek özlemlerle, ara ara sık sık atıştırmaktı.
Ne hastalıgımı ne tedavimi önemsedin.Sen kafana göre yaşadın bu hayatı,ben küçük mutluluktan dev bir akvaryumda yaşatmaya çalıştım sevdayı.Beni ayakta tutan şey aşktı çünkü.
Saçlarının karasından hariç ,hiçbir zindan karanlık gelmezdi bana,ki ben seni her dara düştüğümde, bembeyaz ışıklar arasından gelen adam diye tanımladım beynimde.Gelişlerinin hiçbirinin gidişlerini düşünmedim.Neden bilmiyorum ama sana hiç hoşçakal demeyi hayal bile etmedim.
Düşünsene karlar üzerinde büsbütün yatıyorsun,bir süre sonra üşüdüğünü hissetmiyorsun,ölmek üzereyken sıcacık hissediyorsun ya ,Demek ki ben seninle hep son nefeslerimi yaşamışım,ben ölmek üzereyken, duygularım sıcak tutmuş içimi,demek ki güzel olan sen değilmişsin, hislerimdi.
Şimdi söyle kime yazık..
Buyuttuğum ve aslında hiç olmayan koskoca yalandan ibaret olan sevdana mı?Hep en son planda bıraktığım kendi dünyama mı? Elleri cebinde kuşbaşı buradayım der gibi bakıp, sevilmenin keyfini çıkaran sana mı? Yoksa ellerimde un ufak olan kaybettiğim onca zamana mı? neye ?kime günah ?
Hiçkimseye der gibi bakma bana.Sen ziyan ettiğinle bense çektiğimle kaldım
Eyvallah buna da eyvallah.Bu sefer hoşça kalma.hoşçakal diyemedigimden degil.Ağlatıp gülme diye hoşça kalma,kederle kal,vicdansızlığınla kal,mutsuz kal.