Mektuplar Şiiri - Mustafa Ata

Eskiden,mektuplara yazılırdı
umutlar,hasretler,sevgiler
Kağıtlara dökülürdü
Seni seviyorum
Seni özlüyorum
Bir tanem
Aşkım
Sözcükleri kimi zaman
Sevinç gözyaşlarıyla
Kimi zamanda hüzünlenen
gözlerden akan yaşların
Islattığı beyaz,renkli,kokulu
Sayfalara yazılırdı
Beklenirdi pencere önlerinde
Uzaklardaki sevgiliden,dosttan
Askerdeki oğuldan nışanlıdan
Gurbetteki eşten gelecek
O buram buram hasret kokan
Mektubu getiren
Yorgun postacının gelişi
Çınlardı mahallede
Yan komşunun kızgın
Gıız kooşş
Seninki arıyor
Bir annenin gözü kör olmayısıca
Gene seni arıyorlar diyen
Öfke dolu sözleri.
Artık kimse beklemiyor
Pencere önlerinde
O heycanla beklenen postacı
Sokağın başında görününce
Herkes bakıyor meraklı
Gözlerle birbirine
Acaba haciz ihbarnamesimi
Yoksa günü geçen senedimin
Pretotosumu?
Yoksa kirasını ödeyemediğim için
Evden çıkın ihtarnamesimi
Asılıyor birden bire yüzler
Sonra postacı komşunun
Kapısını çalınca
Çekilen derince bir ohhh
Sözleri...
Artık sevinir olduk
Başkalarının acısına hüzününe
Bir süre sonra kala kaldık
Kendi çaresizliğimiz
Mutsuzluğumuzla başbaşa
Sonra...
Sarıldık umutsuzca
Cep telefonunun
Bilgisayar klavyesinin
Kalemlerin yerini alan
O soğuk tuşlarına
Anne eşini,çocuğunu
Baba ailesini
Kardeşler birbirlerini unuttu
Hepimiz daldık kendi
Kendi SANAL alemimize.....