Mektup 2 Şiiri - Bestami Tatar

Sevdanın,
Yine eskisi gibi yükünü ben taşıyorum.
Benden çok uzaklarda sen kim bilir kiminlesin.
Beni biliyorsun çok eziyet etsem de sana
Yine üzerine titriyorum.
Ben bir asık adam, sen benim ürkek ceylanım,
Bu fani dünya asfaltını gel birlikte çiğneyelim.

Senin ayakların 37 benimki 41 numara
Yan yana dursak basın gelir omzuma
Kız, görüyorum sakın ayağını kaldırma
Zaten denk degilimisiz biribirimize
Bir de sen arkamdan vurma

Annen üniversite mezunu olacaksın der
Baban paralı bir is bulmamı ister
Hani birbirimize verdiğimiz sözler
Hatıralarımız samanlıkta seyran ediyor simdi

Seni seviyorken sevdiğimi diyemez hale geldim
Seni özlüyorken seninle yapamaz hale geldim
Ne değişti bu kadar kısa sürede hayatımızda
Yoksa artık ben eski ben mi değilim
Seni istiyordum hayatımın her anında
Seni götürecektim gezdiğim her yere hatta bile luna parka
Simdi seninle bu küçük masada bile
Zor tutuyorum kendimi karsında

Biri bozsun artık yeminini,
Biri kalkıp gitsin masadan öbürünün son sözünü beklemeden
Bu ask oyununun mızıkçısı sen ol