Mektubumuzu çaldılar

Kutsalın çocukları
Sehrin yangın kuyuları
Tepin içine gülen yüzleri
Nasılda kalındı sırtları
Cahildi yolları

/Ah neyinize sövmediler ki

Gömüldükçe tüm düşler
Hep devrim istediler
Mektup atarlardı akşamları
Yüz anlatır
Gülücük saklarlardı

/Çocuktu daha/Ergen olan aklı/Yaşı onaltı

Küçük körfeze üç şehir kurdular
Göz yaşları
Gözün taşları
Limanı
İnsanı
Küçük umutları saklardı

/İçlerinde esmer yüzlü çocuk en kabadayı

Ağaç örgülü iskele
Orda oynayan çocukları gör işte
Donlarının altında saklanırdı
En beyaz yerleri
Öyle yanardı etleri

/Hep bekler/Ölümden korkmazlardı

Sana desem ki adam
Korkuları aşksız kalmaktı
Aşk olmayınca
Memleket kanıma karışıktı
Mapuslar içinde
Kara bıyıklar sarkardı
Ucunda mercimek tanesi
Yürekte umut gibi

/Dedim/Gülün/Memleket için düş(ün)

Korkak koşardı ekmeğe
Karışmadı yolunda gidene
Fukaraya haksızlık etmeye

İçimizi söktüler
Işığımızı çıkardılar
Ferman yazdıranlar

Kaybetmek yok
Ateş yakıla dağ başlarında
Ayın şavkına sarıla

/Dedim de/ Güldümü yüzüm/Sen gülmezsen ben ölürüm

Bildin mi dost
Yabancılık ekerken ellerimize
Mektup yazmak bitince
Dönemedik insanlığımıza bir kere

/Mektubumuzu çaldılar/Kokusuz bıraktılar

Demiştim hani
Postacılar fatura getirir artık
Bilmezsin kim nerde
Hangi iş peşinde
Kaç kişi daha öldü
Hep sır bilmece

/Rodrigo dinlerdik/Çoğu zaman türkü/Marş

Dedim dostum
Kara ekmek verirler
Kitaplarda olmasa
Adamı deli ederler

/Nasıl yaktılar şehrimizi/Deprem kapıda/Boşamı can verdik yıllarca

Usta dedi ki;
beşbin üçyüzmüş gidenler
Bizi böyle görseler
Nedir bu memleketin hali derler

S u s a r d ı k /G ö z ü m ü z y e r d e...

13 Haziran 2004 ' Kan konuşmaz '