Sevgilim!
Şu an vakit gecenin bir buçuğu,
Gözlerim yine dalıp gidiyor,
Kulağım telefonda…
Bir ses, bir nefes umuyorum
Gecenin koynunda…
Ve aklımda,
Beni kahreden sana yanlışlarım var.
Hâlâ kulağım,
Sessizliği bozacak yankılarda…
Bozguna uğramış gözlerim,
Uykuya hasret bakıyor.
Sevgilim!
Zaman ağır ağır ilerliyor,
Kör karanlığa…
İçimde ise sürekli büyüyen,
Akıl almaz korkular…
Bu gece yine düşüyor,
Karşımdaki duvara yüzün…
Bir kalem, bir kâğıtla
Besteleniyor mektub-u hüzün.
Sevgilim!
Saatler yine bonkörce,
Harcıyor beni…
Geçip gidiyorlar,
Gözlerimin önünden, aldırmadan…
Sana demiştim ya!
‘Yokluğunda nefesim kesiliyor,
Kâbuslar buluyor izimi,
Gelip geçerken rüyandan’…
İşte o an san ki,
Bütün duvarlar üstüme yıkılıyor.
Kurtarılmaya hasretim,
Kurtar beni şu enkazlardan.
Yine sensizlikle bıçaklandım
Ve canım çok yanıyor…
Ne olurdu, bir gece ansızın
Çıkıp gelsen rüyalardan…
Hasret kaldım sevgilim!
Nerde sesin, nerde sözün?
Defalarca gözyaşlarımla,
Sulanıyor mektub-u hüzün
Kayıt Tarihi : 29.8.2008 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
