İnsanların yaşam biçiminde
Son arzusudur mutluluk
Yaşam değerse bunlara
Mutluluğu sembol yapalım
Biz isek yeni nesiller
Haydi tut elimden uçur beni
Bir kuşun yemeğini gagasına sıkıca yerleştirip uçması gibi
Haydi uçur beni gök yüzündeki rengarenk gök kuşağının altında
Bir kelebeğin narin kanatlarında taşıdığı gibi
Haydi arkadaşlar aşka yelken açmaya
Bu bahçede hangi güle sarıldıysam
Her birinden bin dikeni tattım ben
Her ne kadar dikenlere katlandıysam
Bir o kadar da hançerleyenim çok oldu
Bilmezdim hançerli olduğunu güllerin
Haykırmak yarınlara
Koşmak pervasızca
Sümüklü çocukların çığlıklarını
Duymamak için
Haksızlıklara haykırmak
İşte başlıyor yeni bir sabah daha
Yalnızlık içinde yaralı kuşlar gibi
Yavaş ve usulca çırpınıyorum
Hem arıyorum hem bekliyorum
Dayanamıyorum artık bu acıya
Bugün çok güzelsin bugün bir başkasın
Dilerim tanrımdan hep öyle kal
Bugün gülmenin de bugün sevmenin de
Bambaşka bir anlamı var
Dünya ellerinde dünya gözlerinde
Sözümüz vardı ayrılmamak için
Yansa da günler solsa da güller
Beni bana bırakıp gitmeyecektin
Aldatır seni diye bana söylediler
İnanmadım, sana toz konduramadım
Her gün
Yeni bir gemi kalkar
İnsanın umut limanından
Yaşamak için
Fırtınaya inat
Herkese ağlamam, herkese anlatmam
Herkes herkes olmadığı için anlaşamam
Giden de olur, gelen de
Ama var olanı severim
Değer katsayılarım yüksektir o sebeple
Sorular vardır cevapsız kalır
Acılar vardır dinmek bilmez
Özlemler vardır isyankâr
Gidip de gelmemek var
Anlamak imkânsızdır
2012 de yazılıp hem dergi hem de internet ortamında yayınlalanan şiire bir "zil takarak" kendi adıyla yayınlayan arkadaş. "Ölüm" adlı şiiri silmezseniz bu sitenin yöneticisi ile görüşeceğim.